kepazelikten,
birilerinin hatalarından bahsetmekten; başınıza gelse gizlemek isteyeceğiniz
şeylerin fâş olmasından hoşlanıyorsanız +
problemin
neresinde durduğunuzu tekrar gözden geçirin. sembolik bile olsa ezmek, tahkir
etmek keyif mi veriyor? farkınız ne?
sizin
gruptan bir adam öyle halt yese "yok öyle" falan diye savunmaya
geçeceğiniz, havaya bakıp ıslık çalacağınız bir ahval,
karşı
gruptan birine ârız olunca ballandıra ballandıra mevzu ediniyorsanız, kendinizi
bir yoklayın, sorgulayın
acaba
"prensip" mi sizin için öncelikli, taraftarlık mı? savunduğunuzu
sandığınız değerleri gerçekten benimsemiş, içselleştirmiş misiniz?
kötü
olan şey size eza mı veriyor, kiminle alakalı olursa olsun, keşke olmasaydı mı
diyorsunuz;
yoksa
konu sadece kötülüğün size nisbetle nerede durduğu mu?
başkası
günah işlemiş ve bu açığa çıkmışsa ve siz bundan keyif almışsanız, buradan
günaha karşı olduğunuz mu çıkar, başkasına mı?
sırf
"bizden" olmak bile izzettir, "onlar" için her zillet iyidir
diyorsanız, bu kabile kafası oluyor, cahiliye gibi bir şey oluyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder